1) Porządek celebracji w cerkwi lubelskiej na najbliższy tydzień:
19.VIII.2015 (środa) 18.00 Boska Liturgia św. Jana Chryzostoma - święto Przemienienia Pańskiego (komentarz autorstwa śp. o. archim. Romana Piętki MIC oraz teksty zmienne Liturgii święta w przekładzie o. Romana - pod ogłoszeniami)
22.VIII.2015 (sobota) 18.00 Nieszpory
23.VIII.2015 (niedziela) 10.00 Boska Liturgia św. Jana Chryzostoma
2) W okresie od 26 lipca do 16 sierpnia br. na tacę i do skrzynki świeczkowej zebrano łącznie 724 zł. 09 gr. (w tym na tacę 2.VIII - 164 zł. 40 gr.).
3) Fundacja Kultury Duchowej Pogranicza zaprasza do udziału w kolejnej edycji Europejskich Dni Dobrosąsiedztwa. Szczegółowy program po polsku oraz w jęz. ukraińskim - na stronie Fundacji (fkdp.pl).
6 ♀ PRZEMIENIENIE PANA NASZEGO, BOGA I ZBAWICIELA JEZUSA CHRYSTUSA.
Ta uroczystość wywodzi się prawdopodobnie od poświęcenia kościołów zbudowanych na górze Tabor. Na początku VI wieku mają ją już Nestorianie i w VII Syryjczycy zachodni. Początkowo przyjęło ją kilka kościołów na Zachodzie i dopiero papież Kalikst III (1455-1458) wprowadził ją w 1457 roku do kalendarza rzymskiego jako podziękowanie za zwycięstwo odniesione nad Turkami przez Jana Hunyadego.
Wśród cudownych uzewnętrznień całej mocy Pana, Przemienienie zajmuje wyjątkowe miejsce w serii następujących po sobie przygotowań, przez które Chrystus wprowadzał Swoich uczniów w Swoją misję Odkupiciela. Wiara uczniów aż do Zmartwychwstania była krucha. Zbawiciel znał słabość ludzkiego serca, wiedział z góry, do jakiego stopnia męka i śmierć zgorszy Jego uczniów. Oni przyszłe królestwo swego Mistrza postrzegali bardziej jako realizację doczesnego królestwa narodu izraelskiego, w perspektywie bardzo ludzkiej. Dla takich umysłów, zupełne załamanie się misji, którą oni przypisywali Zbawicielowi w planie politycznym, zwykle powinno skończyć się kompletnym chaosem serc. By ich umocnić, Jezus bierze z Sobą pierwszych spośród nich, fundament rodzącej się wspólnoty, Piotra, Jakuba i Jana, i na górze przemienia się na ich oczach. Pokazuje im blask Chwały Bożej przekraczający naturę ludzką przyjętą przez Słowo: Chwały, która przed nami jest ukryta, nami śmiertelnymi, lecz która jako radość ukaże się naszym oczom po ostatecznym zmartwychwstaniu, kiedy ujrzymy Boga twarzą w twarz.
Dla trzech apostołów, reprezentantów nowej ludzkości, jest to objawienie się Boga szczególne, osobisty pokaz absolutnej wyższości Chrystusa, Który ukazuje się w towarzystwie Mojżesza i Eliasza, dwóch wielkich świadków Prawa i Obietnicy, autorytatywnie stwierdzając, że Jego wieczne królestwo jest ponadczasowe, bez początku i bez końca.
W środku tego boskiego blasku, który sypie dziś promieniami z całej okazałości Jego widzialnego ciała, Pan rozmawia z Mojżeszem i Eliaszem. „Mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie” (Łk 9,31). Jest więc szczególna wola Pana pokazać związek w Swojej Osobie między Chwałą i Męką na krzyżu. W bizantyjskiej Liturgii Godzin, przygotowanie do święta Świętego Krzyża (14 września) zaczyna się od dziś czytaniem na jutrzni katawasii tego święta. Oficjum łączy więc bardzo słusznie chwałę z Krzyżem. To jest cały sens dzisiejszego święta. Bo jeśli Słowo przyjęło naturę ludzką i jeśli przez Swoje wcielenie w cudowny sposób ją w Sobie przemieniło, to dlatego, by dokonać naszego zbawienia w Chwale Ojca. To właśnie zbawienie On dla nas zdobył przez Krzyż. To właśnie dlatego mówi nam św. Jan (świadek Przemienienia), że Chwała Pana jaśnieje blaskiem szczególnym w dniu Jego Męki na Krzyżu, ponieważ tam On zrealizował Swoją misję, dla której ubóstwił w Sobie naturę ludzką w dniu Wcielenia.
Niekonsekwencja dla mądrości ludzkiej, lecz światło poznania dla synów Królestwa. Jest to blask Chwały „jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca” (J 1,14). Lecz jeśli ta Chwała prześwieca przez ciało ludzkie, to dlatego, że to ciało zostało przyjęte przez Boga, aby przez własną śmierć zwyciężyć śmierć i grzech.
Przemienienie zapowiada Zmartwychwstanie Zbawiciela i Jego powrót do Chwały Ojca na końcu czasów. Uczniowie w tym dniu tego nie zrozumieli. „Nie wiedzieli bowiem, co należy mówić, tak byli przestraszeni” (Mk9,6). Lecz obraz został wyryty w ich sercach przez słowa: «To jest Mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!» (Mk 9,7).
To chwalebne ukazanie się jest „pieczęcią katechezy o Bogu, która powoli przygotowuje apostołów do ich misji”. Trzeba im będzie jeszcze dużo doświadczyć trudności, wątpliwości, a nawet zdrady czy rozproszenia, aby zrozumieć – w dzień zmartwychwstania – znaczenie wydarzeń tego dnia. I dopiero wtedy oczyszczeni w Duchu Świętym, mocni w wierze będą mogli pić z tego samego kielicha cierpień, co ich Mistrz i uczestniczyć w Jego zwycięstwie. „Wy, umiłowani uczniowie, zniszczycie siłę pogan i będą was podziwiać z powodu ich bogactw, bo, gdy ukażę się bardziej jaśniejący niż słońce, będziecie napełnieni chwałą…” (Kanon, 1 pieśń). Tak zrealizuje się ubóstwienie natury ludzkiej w człowieku odkupionym przez Wcielenie Słowa. „ W tym dniu, na górze Tabor, Chrystus przemienił zczerniałą naturę Adama: obsypując Swoim blaskiem, ubóstwił ją” (Małe nieszpory).
Antyfona 1
Ps 65,1; Ps 76,19; Ps 103,2.
- Wykrzykujcie Bogu wszystkie ziemie, psalm śpiewajcie Jego imieniu,* cześć dajcie Jego chwale.
Refren: Przez wstawiennictwo Bogurodzicy ocal nas, Zbawicielu.
- Głos gromu Twojego naokoło, błyskawice Twoje okrąg ziemi oświecały,* wzruszyła się i zatrzęsła się ziemia.
- Oblekłeś się w chwałę i ozdobę,* przyodziałeś się światłością jakoby szatą.
Antyfona 2
Ps 47,2; Ps 77,54 i 68.
- Piękne to wzgórze jest radością całej ziemi;* góra Syjon na krańcach północy jest miastem Króla wielkiego.
Refren: Ocal nas, Synu Boży,* Który przemieniłeś się na górze, śpiewających Ci: alleluja.
- I przywiódł ich na górę Swoją świętą,* górę, którą nabyła Jego prawica.
- Górę Syjon, którą umiłował,* i zbudował podobną do jednorożców Swoją świątynię.
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen. Jednorodzony Synu...
Antyfona 3
Ps 141,1-2; Ps 14,1; Ps 23,3.
- Którzy ufają w Panu są jak góra Syjon, nie poruszy się na wieki.
Troparion, ton 7: Przemieniłeś się na górze, Chryste Boże,* pokazałeś Swym uczniom chwałę Swoją na ile mogli zobaczyć.* Niech i nad nami grzesznymi rozbłyśnie Twe odwieczne światło* przez wstawiennictwo Bogurodzicy, Dawco światła, chwała Tobie.
- Góry wokół niego, a Pan wokoło ludu Swego odtąd i aż na wieki.
- Panie, któż będzie mieszkał w przybytku Twoim, albo kto odpocznie na górze Twojej świętej.
- Któż wstąpi na górę Pańską, albo kto będzie stał na świętym Jego miejscu.
Śpiew na Wejście, Ps 42,3.
Panie, wyślij światłość Twoją i prawdę Twoją: one mnie prowadziły i wyprowadziły na górę Twoją świętą.
TROPARION, ton 7.
Przemieniłeś się na górze, Chryste Boże,* pokazałeś Swym uczniom chwałę Swoją na ile mogli zobaczyć.* Niech i nad nami grzesznymi rozbłyśnie Twe odwieczne światło* przez wstawiennictwo Bogurodzicy, Dawco światła, chwała Tobie.
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
KONTAKION, ton 7.
Przemieniłeś się na górze, Chryste Boże,* i uczniowie Twoi, na ile mogli, zobaczyli Twoją chwałę,* aby, widząc Cię krzyżowanego,* zrozumieli, że cierpisz dobrowolnie* i opowiadali ludziom,* że Ty jesteś rzeczywiście Odblaskiem Ojca.
PROKIMEN, ton 4.
Ps 103,24 i 1.
Jakże wielkie są dzieła Twoje, Panie,* wszystko w mądrości uczyniłeś.
Stych: Błogosław, duszo moja, Panu, Panie Boże mój, bardzoś się okazał możnym.
Apostoł: 2P (urywek 65) 1,10-19.
ALLELUJA, ton 8.
Ps 88,12 i 16.
Twoje są niebiosa i Twoja jest ziemia.
Stych: Błogosławiony lud, który zna wesołe śpiewanie.
Ewangelia: Mt (urywek 70) 17,1-9.
W miejsce Prawdziwie godne śpiewa się do Zakończenia święta:
Refren: Uwielbiaj, moja duszo, * na Taborze przemienionego Pana.
Irmos: Rodzenie twoje było dziewicze,
to Bóg wyszedł z twojego łona,
przyjął na Siebie ciało,
przyszedł na ziemię i przebywał z ludźmi.
Dlatego ciebie, Bogurodzico, wszyscy uwielbiamy.
ŚPIEW NA KOMUNIĘ
Ps 88,16b i 17.
Panie, chodzić będziemy w jasności Twego oblicza* i w imieniu Twoim będziemy się weselić na wieki,* alleluja 3x.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz