Lublin - ogłoszenia parafialne 31.I.2016

CHRYSTOS RAŻDAJETSIA!



1) Porządek celebracji w cerkwi lubelskiej w najbliższym tygodniu:


3.II.2016 (środa) 18.00 Boska Liturgia św. Jana Chryzostoma

6.II.2016 (sobota) 18.00 Nieszpory

7.II.2016 (niedziela) 10.00 Boska Liturgia św. Jana Chryzostoma



2) W dniu dzisiejszym zebrano na tacę i do skrzynki świeczkowej kwotę 245 zł. 97 gr. Obecny bilans kolekt: zebrano 1330 zł. 24 gr., wydano z gotówki 38 zł., wpłacono na subkonto 600 zł. (koszt 3 zł. 50 gr.).

Lublin - ogłoszenia parafialne 24.I.2016

CHRYSTOS KRESZCZAJETSIA!




1) Porządek celebracji w cerkwi lubelskiej na najbliższy tydzień:


27.I.2016 (środa) 18.00 Boska Liturgia św. Jana Chryzostoma

31.I.2016 (niedziela) 10.00 Boska Liturgia św. Jana Chryzostoma


2) W dniach 19 i 14 bm. do skrzynki świeczkowej i na tacę zebrano łącznie 255 zł. 72 gr. Z tej kwoty 38 zł. wydano p. J. Szwajcowskiemu jako refundację kosztów rzeczy potrzebnych na święto Teofanii (świece do świeczników potrójnych - 24 zł., woda - 7 zł., ręczniki papierowe i kubki jednorazowe - 7 zł.).
Obecny bilans kolekt: zebrano 1084 zł. 27 gr., wydano z gotówki 38 zł., wpłacono na subkonto 600 zł. (koszt 3 zł. 50 gr.).

Chełm: Boska Liturgia we wspomnienie Męczenników Pratulińskich 23.I.2016

CHRYSTOS KRESZCZAJETSIA!


Jak co roku (od 2004 r.), zapraszamy do dawnej katedry greckokatolickiej na Górze Danielowej w Chełmie (ul. Lubelska 2) na Boską Liturgię św. Jana Chryzostoma w dniu poświęconym pamięci Męczenników Podlaskich z Pratulina (+1874).

W bieżącym roku 23 stycznia przypada w sobotę i z tego powodu Liturgia sprawowana będzie nie jak zwykle o 18.00, lecz o 16.00.


SERDECZNIE ZAPRASZAMY!

Lublin - ogłoszenia parafialne 17.I.2016

CHRYSTOS RAŻDAJETSIA!


1) Porządek celebracji w cerkwi lubelskiej w najbliższym tygodniu:


18.I.2016 (poniedziałek) - 18.00 Wielkie Powieczerze z Litią (wigilia Teofanii)
(UWAGA! W tym dniu obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych!)

19.I.2016 (wtorek) - 18.00 Boska Liturgia św. Jana Chryzostoma z Wielkim Poświęceniem Wody (święto Teofanii czyli Jordan - wprowadzenie i teksty części zmiennych Liturgii ze strony śp. o. archim. Romana Piętki MIC znajdują się pod ogłoszeniami)

24.I.2016 (niedziela) - 10.00 Boska Liturgia św. Jana Chryzostoma



2) Jak co roku, w dniu liturgicznego wspomnienia Męczenników Podlaskich z Pratulina (23 stycznia), celebrowana będzie Boska Liturgia św. Jana Chryzostoma w dawnej katedrze greckokatolickiej w Chełmie (obecnie Bazylika Narodzenia NMP). W tym roku wyjątkowo o 16.00.
ZAPRASZAMY - Chełm, Lubelska 2, sobota 23.I.2016, godz. 16.00. Odjazd busa spod Seminarium Duchownego (Lublin, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 6) o 14.30 - są jeszcze wolne miejsca.


3) Do skrzynki świeczkowej i na tacę zebrano dziś 277 zł. 90 gr. Zatem suma kolekt z br. zwiększyła się do 828 zł. 55 gr. Wydatków z gotówki na razie nie było. Na subkonto wpłacono w br. 600 zł (opłata 3 zł. 50 gr.).


4) Przychód ze sprzedaży świec CARITAS wyniósł 5 zł., ogólna suma wzrosła zatem do 291 zł.

5 WIGILIA TEOFANII. - Świętych męczenników TEOPEMPTA i TEONASA i św. SYNKLETYKI.

                Święci męczennicy Teopempt ((Theopemptos, posłany przez Boga gr) i Teonas (Theonās, boży rozum gr) cierpieli męczarnie w Nikomedii w roku 303. Pierwszy był tam biskupem za Dioklecjana (284-305). Sprzeciwiając się oddawaniu czci bożkom, bronił wiary w Chrystusa. Przyprowadzony przed cesarza, nie wypełnił polecenia oddania czci Apollonowi. Wrzucono go do rozpalonego pieca, lecz moc boża zachowała go przy życiu. Cesarz nocą z oddziałem wojska podszedł do pieca i spostrzegł, że Święty jest rzeczywiście żywy i pogrążony w modlitwie. Przypisał to zastosowaniu czarów i kazał Teopempta nękać przez rok głodem i pragnieniem, ale i tym razem z woli bożej Męczennik nie ucierpiał. Wówczas cesarz wezwał słynnego czarodzieja Teonasa, który miał unieszkodliwić „czary”, jakimi rzekomo posługiwał się święty biskup Teopempt. Przygotował więc dla Świętego jad, ukrył w kromkę chleba i poczęstował. Zjedzony jad nic nie zaszkodził Męczennikowi. Powtórnie jeszcze mocniejszą truciznę zastosował, ale i ta nie odniosła skutku. Sam więc czarodziej uwierzył w Chrystusa. Wrzucono go do więzienia razem z Męczennikiem, który go pouczył o Chrystusie i ochrzcił, dając imię Synezjusz, co znaczy „przepełniony rozumem”. Nazajutrz Dioklecjan wezwał św. Teopempta i znowu przekonywał do odstąpienia od Chrystusa, ale, widząc niezłomną wytrwałość świętego męża, poddał go licznym i surowym męczarniom, a następnie kazał ściąć. Świętego męczennika Teonasa, który odmówił złożenia ofiary bogom pogańskim, zakopano żywcem w głębokim dole. Miało to miejsce w Nikomedii roku 303.

                     Wielebna Synkletyka (Synklētikē, synkletikos, członek rady państwa gr), córka bogaczy, niezwykle piękna, pochodziła z Aleksandrii. Od wczesnych lat marzyła tylko o tym, jak podobać się Bogu. Ukochała czystość i nie zechciała wyjść za mąż. Wciąż zachowywała posty i trwała na modlitwie. Po śmierci rodziców rozdała ubogim cały majątek i razem ze swoją niewidomą siostrą zostały zakonnicami i skrycie zamieszkały w grobowcu swych krewniaków. Ale wieść o jej czynach szybko rozeszła się po okolicy i wiele pobożnych kobiet przyszło do niej, poddając się jej kierownictwu. W ciągu całego ascetycznego życia Święta gorliwie słowem i czynem nauczała swe siostry. W osiemdziesiątym roku życia spotkała ją ciężka i męcząca choroba. Wielebna z prawdziwie chrześcijańską cierpliwością znosiła zesłane na nią doświadczenie. Zmarła około 350-go roku w wieku osiemdziesięciu trzech lat.

TROPARION o Przed-święcie, ton 4.

Kiedyś po wniebowzięciu Eliasza Jordan cofnął się przez dotknięcie płaszczem Elizeusza* i rozdzieliły się wody na obie strony.* I mokra droga stała się przed nim suchą:* na prawdziwe wyobrażenie chrztu,* dzięki któremu przebywamy płynny bieg tego życia.* Chrystus przyszedł na Jordan, by uświęcić wody.

KONTAKION o Przed-święcie, ton 2.

Miłosierny Chryste,* jako zwykły człowiek idziesz ochrzcić się w wodach Jordanu.* Dzięki niezmierzonemu miłosierdziu* gładzisz przez to wszystkim mnóstwo grzechów.* I mnie, ogołoconego haniebnie z pierwotnej świętości,* na nowo odziewasz szatą łaski.

6 ♀ ŚWIĘTA TEOFANIA PANA NASZEGO JEZUSA CHRYSTUSA.

Teofanią (Objawieniem Boga) nazywa się ta uroczystość dlatego, że w czasie Chrztu Pańskiego całemu światu ukazała się Trójca Przenajświętsza (Mt 3,13-17; Mk 1,9-11; Łk 3,21-22). Bóg Ojciec z nieba mówił o Synu, Syna chrzcił święty Jego Poprzednik, a Duch Święty zstąpił w wyglądzie gołębia. Od wczesnego chrześcijaństwa dzień ten nosi miano Oświecenia i święta Światła, bo Bóg jest światłem i przyszedł, by oświecić „przebywających w ciemności i cieniu śmierci” (Mt 4,16) i z łaski zbawić całą ludzkość. W pierwotnym Kościele był zwyczaj chrzcić katechumenów w przeddzień Teofanii, bo chrzest jest właśnie duchowym oświeceniem człowieka.    Ustanowienie święta Teofanii miało miejsce w czasach apostolskich. Wspominają już je Konstytucje Apostolskie. Już Klemens Aleksandryjski (150-215) świadczy o świętowaniu Chrztu Pańskiego i poprzedzaniu go obrzędem nocnego czuwania. Znane są Kazania z III wieku św. męczennika Hipolita (wspomnienie 30 stycznia) i św. Grzegorza Cudotwórcy (wspomnienie 17 listopada) na święto Teofanii. W następnych stuleciach – od IV po IX wiek – wszyscy wielcy ojcowie Kościoła: Grzegorz z Nazjanzu (wspomnienie 25 stycznia), Jan Złotousty (wspomnienie 27 stycznia), Ambroży z Mediolanu (wspomnienie 7 grudnia), Jan Damasceński (wspomnienie 4 grudnia), wygłaszali specjalne mowy o uroczystości Teofanii. Wielebni Józef Hymnograf (wspomnienie 4 kwietnia), Teofan Studyta (wspomnienie 11 października) i Bizancjusz ułożyli o tym święcie wiele tekstów, które dotąd śpiewa się w czasie nabożeństw. Św. Jan Damasceński mówił, że Chrystus nie dlatego przyjął chrzest, jakoby potrzebował oczyszczenia, ale by „w wodzie pogrzebać ludzkie grzechy”, wypełnić Prawo, ukazać tajemnicę Trójcy Przenajświętszej i wreszcie poświęcić „żywioł wody” i nam dać wzór i przykład dla naszego Chrztu. Kościół święty obchodzeniem święta Chrztu Pańskiego umacnia naszą wiarę w najwyższą, niedostępną dla rozumu tajemnicę Trzech Osób Jednego Boga i uczy nas z jednakowym szacunkiem wyznawać i wysławiać Trójcę Świętą Jednoistotną i Niepodzielną; demaskuje i rozwiewa błędy dawnych fałszywych nauczycieli usiłujących myślą i rozumem ludzkim objąć Stworzyciela świata. Kościół ukazuje wierzącym chrześcijanom na konieczność chrztu, wpaja w nas poczucie głębokiej wdzięczności dla Tego, Który oświecił i oczyścił naszą grzeszną naturę. On uczy, że nasze zbawienie i oczyszczenie z grzechów jest możliwe tylko dzięki łasce Ducha Świętego. Dlatego trzeba koniecznie strzec tych darów łaski chrztu świętego, by zachować w czystości drogocenną szatę, o której nam mówi uroczystość Chrztu Pańskiego: „Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa.” (Ga 3,27).

Antyfona pierwsza

Ps 113A,1-3 i 5.

- Gdy wychodził Izrael z Egiptu,* dom Jakuba od ludu obcego.

Refren: Przez wstawiennictwo Bogurodzicy ocal nas, Zbawicielu.

- Stał się lud Judzki Jego przybytkiem,* Izrael Jego królestwem.

- Morze ujrzało i uciekło,* Jordan wstecz się zawrócił.

- Cóż ci jest, morze, żeś uciekło,* i tobie, Jordanie, żeś się wstecz zawrócił.

Antyfona druga

Ps 114,1-3 i 5.

- Miłuję Pana, albowiem usłyszał* głos mojej modlitwy.

Refren: Ocal nas, Synu Boży, ochrzczony w Jordanie,* śpiewających Ci: alleluja.

- Albowiem skłonił ucho swe ku mnie,* i za dni moich będę Go wzywał.

- Objęły mnie boleści śmiertelne i niebezpieczeństwa otchłani mnie spotkały,* znalazłem ucisk i boleść, ale wzywałem imienia Pańskiego.

- Miłościwy Pan i sprawiedliwy,* i Bóg nasz jest litościwy.

Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen. Jednorodzony Synu...

Antyfona trzecia

Ps 117,1,2 i 4.

- Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo na wieki Jego miłosierdzie.

Troparion, ton 1: Podczas chrztu Twego, Chryste, w Jordanie* miało miejsce uwielbienie Trójcy świętej:* bo głos Ojca zaświadczył o Tobie,* nazywając Cię umiłowanym Synem * i Duch pod postacią gołębicy potwierdził niewątpliwość tego oświadczenia.* Chryste Boże, Któryś się objawił* i oświecił wszechświat, chwała Tobie.

- Niech mówi Izrael, że Pan jest dobry, że na wieki Jego miłosierdzie.

- Niech mówi dom Aarona, że Pan jest dobry, że na wieki Jego miłosierdzie.

- Niech mówią, którzy się boją Pana, że On jest dobry, że na wieki Jego miłosierdzie.

Śpiew na Wejście, Ps 117 26.

Błogosławiony, Który przychodzi w imię Pańskie. Błogosławiliśmy wam z domu Pańskiego. Bogiem jest Pan i zajaśniał nam.

TROPARION, ton 1.

Podczas chrztu Twego, Chryste, w Jordanie* miało miejsce uwielbienie Trójcy świętej:* bo głos Ojca zaświadczył o Tobie,* nazywając Cię umiłowanym Synem * i Duch pod postacią gołębicy potwierdził niewątpliwość tego oświadczenia.* Chryste Boże, Któryś się objawił* i oświecił wszechświat, chwała Tobie.

Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

KONTAKION, ton 4.

Objawiłeś się dziś wszechświatu, Panie,* i światłość Twoja wycisnęła na nas znamię,* którzy z całą świadomością Cię wielbimy:* przyszedłeś i objawiłeś się,* Światłości nieprzystępna.

W miejsce Trysagionu śpiewa się: Wy, którzy w Chrystusa ochrzciliście się, w Chrystusa oblekliście się, alleluja.

PROKIMEN, ton 4.

Ps 117,26,27 i 1.

Błogosławiony, Który przychodzi w imię Pańskie.* Bogiem jest Pan i zajaśniał nam.

Stych: Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo na wieki Jego miłosierdzie.

Apostoł: Tt 2,11-14 i 3,4-7.

ALLELUJA

Ps 28,1 i 2.

Przynoście Panu, synowie boży, przynoście Panu młode baranki.

Stych: Głos Pański nad wodami, Bóg majestatu zagrzmiał, Pan nad wielkimi wodami.

Ewangelia: Mk 3,13-17.

W miejsce Prawdziwie godne śpiewa się do Zakończenia:

Refren: Uwielbiaj, moja duszo,* czcigodniejszą od Niebieskiego Wojska Dziewicę Przeczystą, Bogurodzicę.

Irmos: Żaden język nie zdoła godnie

i anielski umysł nie potrafi,

opiewać cię, Bogurodzico.

Ale w swej dobroci przyjmij naszą wiarę,

bo znasz naszą miłość do Boga, 

gdyż jesteś Obroną chrześcijan.

Uwielbiamy cię.

ŚPIEW NA KOMUNIĘ

Tt 2,11.

Okazała się łaska boża,* źródło zbawienia dla wszystkich ludzi,* alleluja 3x.

Lublin - ogłoszenia parafialne 10.I.2016

CHRYSTOS RAŻDAJETSIA!



1) Porządek celebracji w cerkwi lubelskiej w najbliższym tygodniu:



14.I.2016 (czwartek) 18.00 Boska Liturgia św. Bazylego Wielkiego (Obrzezanie Pańskie i wspomnienie św. Bazylego Wielkiego - objaśnienia i teksty zmienne w tłumaczeniu śp. o. archim. Romana Piętki MIC pod ogłoszeniami)

16.I.2016 (sobota) 18.00 Nieszpory

17.I.2016 (niedziela) 10.00 Boska Liturgia św. Jana Chryzostoma


2) Na tacę w dniu 8 bm. zebrano 123 zł. Kwota powyższa, po zaokrągleniu w górę do 130 zł., zostanie przesłana na konto Kurii Metropolitalnej (na koszt wpłacającego) jako wkład Parafii lubelskiej do Funduszu Pomocy Bratniej.

3) Na tacę 7 bm. i dzisiaj oraz do skrzynki świeczkowej w dniach 6-10 bm. zebrano łącznie 524 zł. 65 gr. Dla większej przejrzystości w br. przy każdych ogłoszeniach podawana będzie łączna (z br.) suma zebranych pieniędzy, wydatków poniesionych z gotówki, środków wpłaconych na subkonto Rady Parafialnej wraz z kosztami manipulacyjnymi.
Zatem wg. stanu na dzień dzisiejszy suma kolekt wynosi 550 zł. 65 gr. Wydatków na razie nie było. Na subkonto wpłacono 600 zł. (opłata 3 zł. 50 gr.).

4) Przychód ze świeczek CARITAS wyniósł 10 zł., co czyni sumę 286 zł.

1 ♀ OBRZEZANIE co do ciała Pana, Boga i Zbawiciela Naszego Jezusa Chrystusa i św. ojca naszego BAZYLEGO WIELKIEGO, arcybiskupa Cezarei w Kapadocji.

W ósmym dniu po Swoim narodzeniu Pan nasz, Jezus Chrystus, zgodnie z prawem starotestamentalnym, przyjął obrzezanie, przepisane dla każdego niemowlęcia płci męskiej na znak Przymierza Boga z praojcem Abrahamem i jego potomkami (Rdz 17,10-14; Kpł 12,3). Przy dokonywaniu tego obrzędu Dzieciątku Bożemu nadano imię Jezus, zapowiedziane przez archanioła Gabriela w dniu Zwiastowania NMPanny (Łk 1,31-33.2,21). Według objaśnień Ojców Kościoła, Pan, Zakonodawca, przyjął obrzezanie, dając przykład, jak ludzie powinni bez uchylania się wypełniać boże postanowienia. Pan przyjął obrzezanie dlatego, by nikt na przyszłość nie miał wątpliwości co do tego, że On był prawdziwym człowiekiem, a nie nosicielem ciała pozornego, jak uczyli niektórzy heretycy (dokeci). W Nowym Testamencie obrzęd obrzezania ustąpił miejsca sakramentowi chrztu, którego był figurą (Kol 2,11-12). Świadectwa świętowania Obrzezania Pańskiego w Kościele Wschodnim sięgają IV wieku. Kanon uroczystości ułożył św. Stefan Sabbaita (wspomnienie 28 października). Razem z obrzezaniem przyjętym na znak Przymierza Boga z ludźmi, otrzymał Pan imię Jezus (Zbawiciel) jako charakter Jego służby dla zbawienia ludzi (Mt 1,21; Mk 16,17; 9, 38-39; Łk 10,17; Dz 3,6.16; Flp 2,9-10). Te dwa wydarzenia, które miały miejsce na samym początku ziemskiego życia Zbawiciela, przypominają chrześcijanom, że oni zawarli Nowe Przymierze z Bogiem i „otrzymali obrzezanie nie z ręki ludzkiej, lecz Chrystusowe obrzezanie, polegające na zupełnym wyzuciu się z ciała grzesznego” (Kol 2,11). Samo imię „chrześcijanin” świadczy o zawarciu przez człowieka Nowego Przymierza z Bogiem.

            Św. Bazyli (Basileios, królewski gr) przez swego ojca też Bazylego jest związany z prowincją Pontem, a przez matkę Emelię z Kapadocją. Urodził się w Cezarei Kapadockiej ok. 329-330 roku. Uczył się w Cezarei, w Konstantynopolu u świetnego retora Libaniosa, wreszcie w Atenach, gdzie zaprzyjaźnił się ze św. Grzegorzem z Nazjanzu (wspomnienie 25 stycznia). Po swym powrocie do Cezarei ok. roku 356 odszedł na pustynię w okolice Neocezarei, gdzie jego matka i siostra św. Makryna (wspomnienie 19 lipca) prowadziły życie monastyczne. Tu napisał swoje dzieła ascetyczne. Tu otrzymał sakrę biskupią z rąk Euzebiusza, arcybiskupa Cezarei, i po jego śmierci został wybrany w 370 r. na tę stolicę biskupią; był świadkiem prawdy w zetknięciu z herezją; był pełen odwagi wobec gróźb ariańskiego cesarza Walensa (364-378); umarł pierwszego stycznia 379 roku. Mądrość i erudycja, których pełne były jego dzieła, jego Filokalie (wypisy z dzieł Orygenesa), Traktat o Duchu Świętym, jego dzieło teologiczne przeciwko arianinowi Eunomiuszowi, jego pisma ascetyczne, jego reguły monastyczne, jego komentarze do Pisma Świętego, jego liczne mowy pochwalne o Świętych, jego korespondencja, jego wreszcie splendor i moc słowa przyniosły mu należny przydomek "Odkrywcy tajemnic nieba" i "Wielkiego."

Antyfona 1

Ps 65,1-2; 104,2; 65,3.

- Wykrzykujcie Bogu, wszystkie ziemie,* psalm śpiewajcie Jego imieniu.

Refren: Przez wstawiennictwo Bogurodzicy ocal nas, Zbawicielu.

- Śpiewajcie Mu i psalmy grajcie,* opowiadajcie wszystkie Jego cuda.

- Mówcie Bogu: „Jak potężne są dzieła Twoje!* Ze względu na ogrom Twej potęgi będą Ci schlebiać wrogowie.

Antyfona 2

Ps 95,11; 67,5; 49,2.

- Niech się weselą niebiosa i niech się raduje ziemia,* niech zadrży morze i to, co je wypełnia..

Refren: Ocal nas, Synu Boży, Który poddałeś się obrzezaniu,* śpiewających Ci: alleluja.

- Śpiewajcie Bogu, grajcie Jego imieniu,* równajcie drogę Temu, Który przemierza stepy.

- Bóg jaśnieje z Syjonu,* blaskiem Swej piękności.

Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen. Jednorodzony Synu...

Antyfona 3

Ps 88,2a, 2b; 44,8.

- O Twoich łaskach, Panie, będę śpiewać wiecznie.

Troparion, ton 1: Chociaż w niebie wraz z odwiecznym Ojcem* i Boskim Swym Duchem siedzisz na ognistym tronie,* zechciałeś, Jezu, na ziemi narodzić się z Dziewicy,* niepokalanej Swej Matki.* Dlatego poddałeś się obrzezaniu jako ośmiodniowe niemowlę.* Chwała Twemu pełnemu miłosierdzia planowi!* Chwała Twej opatrzności.* Chwała Twojemu uniżeniu, jedyny Miłośniku człowieka.

- Twoją wierność przez pokolenia, głosić będę mymi ustami.

- Miłujesz sprawiedliwość, nienawidzisz nieprawości, dlatego Bóg Twój, o Boże, namaścił Cię olejkiem wesela bardziej niż twych towarzyszy.

TROPARION, ton 1.

Chociaż w niebie wraz z odwiecznym Ojcem* i Boskim Swym Duchem siedzisz na ognistym tronie,* zechciałeś, Jezu, na ziemi narodzić się z Dziewicy,* niepokalanej Swej Matki.* Dlatego poddałeś się obrzezaniu jako ośmiodniowe niemowlę.* Chwała Twemu pełnemu miłosierdzia planowi!* Chwała Twej opatrzności.* Chwała Twojemu uniżeniu, jedyny Miłośniku człowieka.

TROPARION o św. Bazylym, ton 1.

Po całej ziemi zabrzmiało twoje wołanie* i ona przyjęła twe słowa, którymi wspaniale nauczałeś prawd bożych.* Objaśniłeś naturę bytów* i naprawiłeś obyczaje ludzi.* Królewski kapłanie, wielebny ojcze,* proś Chrystusa Boga o zbawienie dusz naszych.

KONTAKION o św. Bazylym, ton 4.

Stałeś się niewzruszonym fundamentem Kościoła,* dając wszystkim ludziom skarby, których złodziej nie kradnie* i przypieczętowałeś swymi regułami,* dany przez niebo wielebny Bazyli.

Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

KONTAKION o Obrzezaniu, ton 3

Pan Jezus poddał się obrzezaniu za wszystkich* i w Swej dobroci obrzezuje ludzkie grzechy* oraz daje dziś zbawienie światu.* Cieszy się też w niebie biskup Stworzyciela, świetlany Bazyli,* boski powiernik Chrystusa.

PROKIMEN

Ps 27,9 i 1.

Zbaw lud Twój, Panie,* i błogosław dziedzictwu Twemu.

Stych: Do Ciebie, Panie, będę wołał, Boże mój, nie milcz przede mną.

I świętego: Usta moje będą mówiły mądrość,* a rozmyślanie serca mojego roztropność.

Apostoł: Kol 2,8-12.

ALLELUJA

Ps 79,2 i 36,30.

Pasterzu Izraela, posłuchaj, Który prowadzisz jak owce Jakuba.

Stych: Usta sprawiedliwego będą myśleć o mądrości, a język jego będzie mówił, co słuszne.

Ewangelia: Łk: 2,20-21.40-52.

W miejsce Prawdziwie godne śpiewa się:

Ty jesteś, Pełnałaski, radością całego stworzenia.* Chórów anielskich i rodzaju ludzkiego.* Świątynio Ducha Świętego i Raju duchowy,* chlubo dziewic, z której Bóg przyjął ciało i stał się dziecięciem,* będąc naszym przedwiecznym Bogiem.* Twoje łono uczynił dla Siebie tronem* i wnętrze twoje rozszerzył poza granice niebios.* Ty jesteś, Pełna łaski, radością całego stworzenia, chwała tobie.

ŚPIEW NA KOMUNIĘ

Ps 148,1.

Chwalcie Pana z niebios, chwalcie Go na wysokości.

I świętego: Ps 111,7.

W wiecznej pamięci będzie sprawiedliwy,* nie będzie się bał złych pogłosek,* alleluja 3x.

Lublin - ogłoszenia parafialne 3.I.2016

Sława Isusu Chrystu!


1) W przyszłym tygodniu świętować będziemy Narodzenie cielesne Pana naszego Jezusa Chrystusa. Rozkład celebracji w cerkwi lubelskiej przedstawia się następująco:


6.I.2016 (środa - Wigilia BN) 16.00 Wielkie Powieczerze z Litią

7.I.2016 (czwartek - Boże Narodzenie) 10.00 Boska Liturgia św. Jana Chryzostoma

8.I.2016 (piątek - Synaksa Najśw. Bogurodzicy) 18.00 Boska Liturgia św. Jana Chryzostoma
(TACA Z WW. DNIA PRZEZNACZONA NA FUNDUSZ POMOCY BRATNIEJ - patrz pkt 5)

9.I.2016 (sobota - św. Stefana, Pierwszego Męczennika) 18.00 Boska Liturgia św Jana Chryzostoma

10.I.2016 (niedziela) 10.00 Boska Liturgia św. Jana Chryzostoma


Teksty zmienne poszczególnych dni oraz komentarze ze strony śp. o. archim. Romana Piętki MIC (1937-2011) - pod ogłoszeniami.


2) Przychód ze sprzedaży świec CARITAS wyniósł dziś 32 zł., co razem z kwotami uzyskanymi wcześniej czyni sumę 276 zł.

3) Na tacę w dniu dzisiejszym zebrano 153 zł. 70 gr. Kwota powyższa, po strąceniu 3 zł. na poczet kosztów przekazu, wpłacona zostanie na konto Kurii Metropolitalnej jako cathedraticum.

4) Do skrzynki świeczkowej zebrano dziś 26 zł.

5) Pieniądze zebrane na tacę w II dzień Świąt zasilą Fundusz Pomocy Bratniej, którego celem jest wsparcie najuboższych parafij naszej Archidiecezji, zwłaszcza położonych na Łemkowszczyźnie, gdzie nieliczne wspólnoty często ubogich wiernych muszą utrzymywać stare, zabytkowe cerkwie. Prosimy o hojne ofiary!


 24 WIGILIA BOŻEGO NARODZENIA. - Św. męczennicy EUGENII.

                Jeśli wierzyć opowiadaniu Menologionu (Księga liturgiczna zawierająca zmienne części nabożeństw o świętych), św. Eugenia (eugenia, szlachetna gr) była Rzymianką, córką wysoko postawionych rodziców, Filipa i Eugenii. Początkowo była poganką, potem uwierzyła w Chrystusa, bez wiedzy rodziców w towarzystwie tylko dwóch służących, Protazego i Hiacynta (Jacka), opuściła dom rodzinny i w przebraniu za mężczyznę pod imieniem Eugeniusza prowadziła z nimi surowe życie ascetyczne w męskim klasztorze. Wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską za cesarza Kommodusa (180-192). Została pochowana w katakumbach Apronianusa przy drodze Latyńskiej.

PROKIMEN, ton 1.

Ps 2,4 i 1.

Pan rzekł do mnie: „Tyś jest Synem moim,* jam ciebie dziś zrodził”.

Stych: Żądaj ode mnie, a dam Ci narody w Twe dziedzictwo, a w posiadłość Twą krańce ziemi.

Apostoł, Hbr 1,1-12.

ALLELUJA

Ps 109,1- 4.

Rzekł Pan Panu memu: „Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem nóg twoich.”

Stych: Berło mocy twojej wypuści Pan z Syjonu; panuj wpośród nieprzyjaciół twoich.

Stych: Z żywota przed jutrzenką zrodziłem cię!” – przysiągł Pan i nie będzie żałował.

            Ewangelia, Łk 2, 1-20.

ŚPIEW NA KOMUNIĘ

Ps 148,1.

Chwalcie Pana z niebios,* chwalcie Go na wysokościach * alleluja 3x.

TROPARION o Wigilii, ton 4.

Maryja nosząca w swym łonie Owoc dziewiczy,* zapisywała się niegdyś ze sprawiedliwym Józefem w Betlejem,* bo była z rodu Dawida.* Nastał już czas rodzenia,* a nie było miejsca w żadnym domu,* wtedy grota stała się dla Królowej wspaniałym pałacem.* Chrystus się rodzi, by odnowić zniszczony niegdyś obraz Boga.

KONTAKION o Przed-święcie, ton 3.

Dziewica dziś idzie,* by w grocie niewymownie zrodzić przedwieczne Słowo.* Raduj się, wszechświecie, usłyszawszy o tym,* wysławiaj z aniołami i pasterzami Przedwiecznego* zjawiającego się jako Dziecię.

25 ♀ NARODZENIE CO DO CIAŁA PANA, BOGA I ZBAWICIELA NASZEGO JAZUSA CHRYSTUSA.

           

„Gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg posłał Syna Swojego” (Ga 4,4).

Od najdawniejszych czasów wielu wierzących dopatrywało się w zjawisku, jakim było Imperium Rzymskie, dowodu Boskiego planu. Powstający Kościół przeczuwał już to, co w retrospektywnym spojrzeniu na historię tylu współczesnych nam chrześcijan powtarzało. Dzieło Rzymu, gdy wszechświat stał się „olbrzymią rotundą, rządzoną przez dwa tysiące kohort", za jedyny cel jakby miało nadejście Mesjasza i że „legiony kroczyły dla Niego". Rzym miał np. niezrównany system środków komunikacyjnych. Z Rzymu do Hiszpanii, Dalmacji, Tracji, do Bizancjum, Dunaju wspaniałe szosy pokryte płytami wiodły poprzez góry i równiny jak symbol nierozerwalnej sieci, którą Rzym zarzucił na świat. Azja Mniejsza miała w owych czasach wspaniałe arterie drogowe. Morze dawało nie mniejsze możliwości podróżowania i stało się bezpieczne od chwili, gdy okręty rzymskie usunęły groźbę napadów pirackich. I zwiastuni ewangelii mogli udawać się z łatwością wszędzie tam, gdzie wymagała tego ich działalność apostolska. Już w roku 220 Orygenes pisał: „Opatrzność Boża chcąc, by wszystkie narody były gotowe do przyjęcia nauki Chrystusowej, podporządkowała je cesarzowi rzymskiemu”. A w IV wieku Prudencjusz wspaniale tłumaczył tę teorię: „Na czym polega tajemnica historycznego przeznaczenia starożytnego Rzymu? Na tym, że Bóg chce jedności rodzaju ludzkiego, religia Chrystusa bowiem żąda podwalin społecznych: pokoju i międzynarodowej przyjaźni. Do tej pory cała ziemia, od wschodu do zachodu, rozerwana była przez nieustanne walki. By opanować ten obłęd, Bóg nauczył na­rody, by posłuszne były jednakowym prawom i wszystkie stały się rzymskie. Za cesarza Augusta widzimy, że ludzie żyją jak obywatele jednego państwa i członkowie jednej rodziny. Przybywają z odległych krajów, poprzez morza, na fo­rum, które jest dla nich wszystkich wspólne; narody zje­dnoczone są poprzez handel, cywilizację, małżeństwa; zrodziła się jedna rasa ze zbiorowiska różnych narodów. Oto sens zwycięstw i triumfów cesarstwa; pokój rzymski przy­gotował drogę dla przyjścia Chrystusa". W całym cesarstwie rzymskim można było porozumieć się językiem greckim, który znał każdy człowiek otarty trochę w świecie i znajomość tego jednego języka wystarczała. Istniała greka pospolita używana w portach i greka arystokratyczna sfer elitarnych. Łacina (zyskująca stopniowo większą popularność od III wieku, stała się językiem panującym na Zachodzie) była używana w armii i administracji. I teraz w tę najodpowiedniejszą porę, gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg posyła Syna Swojego.

            Narodzenie Naszego Pana Jezusa Chrystusa najpierw było liturgicznie wspominane w Egipcie, gdzie je obchodzono w nocy z 5 na 6 stycznia, gdy poganie świętowali zimowe przesilenie Słońca ustalone na 6 stycznia w 1991 roku przed Chrystusem. Potem to przesilenie cesarz Aurelian (270-275) w 274 roku po Chrystusie przeniósł na 25 grudnia, gdy Rzymianie świętowali „narodziny niezwyciężonego Słońca”. Inne regiony cesarstwa w tym samym dniu obchodziły tej samej treści swoje święta. Kościół anektował zewnętrzne formy przy całkowitej zmianie znaczenia. Na tym polega mądrość chrystianizmu - i to jest prawdziwa metoda rewolucji - że wykorzystywał od dawna istniejące zwyczaje narodów, do których przenikał i dla własnych celów narzucał im swoje znaczenie. Określił to później tak trafnymi słowami papież św. Grzegorz Wielki (wspomnienie 12 marca), radząc misjonarzom udającym się do pogańskich krajów: „Ochrzcijcie bożki i miejsca kultu pogańskiego”.

                Faktycznie Narodzenie Pańskie, na Wschodzie i na Zachodzie, było wspominane od początku IV wieku, lecz ono było zawarte w wielkim święcie Objawienia (się Boga), nie było wspomnieniem historycznego faktu, lecz przede wszystkim świętem idei, ogólnie świętem ukazania się Boga w ludzkim ciele, ukazanie się w Chrystusie i przez Chrystusa łaski Bożej: teofanie, objawianie się Boga, tzn. różne „ukazywania się” Chrystusa: Jego narodzenie się, Jego ukazanie się mędrcom, Jego chrzest. Tak jest do dziś w obrządku koptyjskim.

                I najpierw w Rzymie stało się świętem oddzielonym od 6 stycznia, bez żadnej wątpliwości dlatego, by „ochrzcić” święto Słońca. Kiedy to zrobiono? Prawdopodobnie w 354 roku. W Konstantynopolu wprowadził je w 380 roku św. Grzegorz z Nazjanzu, w Antiochii św. Jan Chryzostom w 386 roku. I stało się świętem wspominającym fakt historyczny. Kładzie się akcent na cudownym dziewiczym rodzeniu. Ta myśl inspirowała pokaźną część tekstów liturgicznych tego święta, bez wątpienia jako reperkusja Soboru Powszechnego w Efezie (431). To nie przeszkadza przyjmowaniu się towarzyszącego święta specjalnie ku czci Bogurodzicy w dniu 26 grudnia, co jest wspólną ideą obrządku bizantyjskiego i syryjskiego.

                O wiele później charakter ludowy i poetycki tego wschodniego święta przeszedł na Zachód, gdzie pod wpływem św. Franciszka z Asyżu zajął tak mocne miejsce w folklorze krajów łacińskich, że stało się ono największą uroczystością po Wielkanocy i w tym punkcie zastąpiło Objawienie Pańskie (6 stycznia), które zostało tylko świętem hołdu trzech mędrców, podczas gdy na Wschodzie hołd trzech mędrców jest związany z narodzeniem Zbawiciela i wspomina się go 25 grudnia.

Antyfona 1

Ps 110,1,3 i 9.

- Będę Cię wysławiał, Panie, całym moim sercem,* w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.

Refren: Przez wstawiennictwo Bogurodzicy ocal nas, Zbawicielu.

- Chwalebne i wspaniałe jest Jego dzieło,* a sprawiedliwość Jego trwa na wieki wieków.

- Zesłał odkupienie Swemu ludowi,* ustanowił na wieki Swoje przymierze.

Antyfona 2

Ps 111,1 i 3.

- Błogosławiony człowiek, który boi się Pana,* w przykazaniach Jego będzie wielce rozmiłowany.

Refren: Ocal nas, Synu Boży, narodzony z Dziewicy,* śpiewających Ci: Alleluja..

- Potężne na ziemi będzie jego potomstwo,* pokolenie prawych będzie błogosławione.

- Sława i bogactwo w jego domu,* a sprawiedliwość jego trwa na wieki wieków.

Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen. Jednorodzony Synu...

Antyfona 3

Ps 109,1,2 i 3.

- Rzekł Pan Panu memu: „Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem nóg twoich”.

Troparion, ton 4: Narodzenie Twoje, Chryste Boże nasz,* napełniło wszechświat światłem poznania:* dzięki niemu czciciele gwiazd* od gwiazdy nauczyli się czcić Ciebie, Słońce sprawiedliwości* i poznali, że Ty jesteś Wschodzącym z wysokości.* Chwała Tobie, Panie.

- Berło mocy Twojej wypuści Pan z Syjonu; panuj wśród nieprzyjaciół twoich.

- Przy Tobie panowanie w dzień mocy Twej w blaskach świętości.

Śpiew na Wejście, Ps 109, 3 i 4.

Z łona przed jutrzenką zrodziłem Cię, przysiągł Pan i nie będzie żałował: „Ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka”.

TROPARION, ton 4. Narodzenie Twoje, Chryste Boże nasz,* napełniło wszechświat światłem poznania:* dzięki niemu czciciele gwiazd* od gwiazdy nauczyli się czcić Ciebie, Słońce sprawiedliwości* i poznali, że Ty jesteś Wschodzącym z wysokości.* Chwała Tobie, Panie.

Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

KONTAKION, ton 3.

Dziewica dziś Przedwiecznego rodzi* a ziemia grotę udostępnia Niedostępnemu.* Anieli z pasterzami wysławiają,* Mędrcy z gwiazdą podróżują,* bo dla nas narodziło się małe Dziecię, Przedwieczny Bóg.

W miejsce Trysagionu śpiewa się: Wy, którzy w Chrystusa ochrzciliście się, w Chrystusa oblekliście się, alleluja.

PROKIMEN, ton 8.

Ps 65,4 i 1.

Wszystka ziemia niech Ci się kłania i niech Ci śpiewa,* niech psalm śpiewa Imieniu Twemu, Najwyższy.

Stych: Wykrzykujcie Bogu, wszystkie ziemie, psalm śpiewajcie Jego Imieniu, dajcie cześć Jego chwale.

Apostoł, Ga 4,1-7.

ALLELUJA

Ps 18,2 i 3.

Niebiosa opowiadają chwałę Boga, a dzieła rąk Jego oznajmia firmament.

Stych: Dzień dniowi opowiada słowo, a noc nocy podaje wiadomość.

Ewangelia: Mt 2,1-12.

W miejsce Prawdziwie godne śpiewa się do Zakończenia:

Refren: Uwielbiaj, duszo moja,* czcigodniejszą i chwalebniejszą od Zastępów niebieskich, Przeczystą Dziewicę, Bogurodzicę.

Irmos: Tajemnicę dziwną widzę i przesławną:

niebem - grota,

tronem cherubinów - Dziewica;

żłobek - pomieszczeniem,

gdzie leży nieobjęty Bóg, Chrystus, Którego śpiewem uwielbiamy.

ŚPIEW NA KOMUNIĘ

Ps 110,9.

Zesłał Pan odkupienie Swemu ludowi,* alleluja 3x.

26 Po-święto Bożego Narodzenia. Σ SOBÓR (Synaksis) NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY i św. męczennika EUTYMIUSZA, metropolity Sardów.

            Najświętsza Panna Maryja jest nazywana Bogurodzicą (gr. Theotokos) i jest nią rzeczywiście, ponieważ zrodziła co do ciała Słowo Boże. Treścią wczorajszego święta był fakt historyczny. Dzisiejsze zaś święto jest świętem idei: świętem macierzyństwa Bożego Dziewicy.

                Nasz Pan jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem; w Jego Jedynej Osobie jest zjednoczona Natura Boska, bez zmian, z naturą ludzką stworzoną w stanie doskonałości i cudownie zrodzoną przez działanie Ducha Świętego w łonie Dziewicy Maryi. Dlatego Maryja jest Matką Jezusa z tego samego tytułu jak inne matki dla swych dzieci, i to jeszcze doskonalej. A ponieważ Jezus jest prawdziwie Słowem Bożym, Samym Bogiem, Maryja jest prawdziwie Bogurodzicą. Jest to dogmat uroczyście określony przez Sobór w Efezie w 451 roku, a który już wypowiedziała Elżbieta w dniu Zwiastowania: „Skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?” (Łk 1,43).

                Św. Eutymiusz (Euthymios, uprzejmy, życzliwy gr) najpierw był mnichem i słynął z surowego trybu życia i gorliwego kultu ikon. Jako biskup Sardów uczestniczył w siódmym Soborze Powszechnym w Nicei (787), na którym gorliwie bronił nauki o czci obrazów.

KONTAKION, ton 8.

Przed jutrzenką z Ojca bez matki zrodzony,* na ziemi dziś przyjął z ciebie ciało bez ojca.* Dlatego gwiazda oznajmia Mędrcom* i aniołowie z pasterzami opiewają twoje, Pełnałaski, niewypowiedziane rodzenie.

PROKIMEN, ton 3.

Łk 1,46-48, pieśń Bogurodzicy.

Wielbi dusza moja Pana,* i rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.

Stych: Gdyż wejrzał na niskość służebnicy Swojej, oto bowiem odtąd błogosławioną zwać mnie będą wszystkie narody.

Apostoł: Hbr 9,1-7.                Ewangelia: Mt 2,13-23.

SOBOTA PO BOŻYM NARODZENIU

PROKIMEN, ton 4.

Ps 44,18 i 11.

Będę wspominać imię twoje* z pokolenia na pokolenie.

Stych: Słuchaj, córko, i patrz i nakłoń twego ucha.

Apostoł: 1 Tm 6,11b-16.

ALLELUJA

Ps 131,8 i 11.

Powstań, o Panie, ku odpoczynkowi Twemu, Ty i skrzynia święta Twoja.

Stych: Zaprzysiągł Pan Dawidowi prawdę, a jej nie odmieni.

Ewangelia: Mt 12,15a-21.

ŚPIEW NA KOMUNIĘ

Ps 115,13.

Kielich zbawienia wezmę* i imienia Pańskiego wzywać będę,* alleluja 3x.

NIEDZIELA PO BOŻYM NARODZENIU

- Świętych JÓZEFA OBLUBIEŃCA, króla DAWIDA i JAKUBA apostoła, brata Pańskiego.

                Niektóre Kościoły Wschodu miały dość wczesną praktykę wspominania z okazji Teofanii (później z okazji Bożego Narodzenia) pewnych osób Nowego Testamentu. W Syrii 26 i 28 grudnia wspominano św. Stefana (Szczepana), synów Zebedeusza i książąt apostołów, Piotra i Pawła. Tak samo w Kapadocji z czasów św. Grzegorza z Nyssy. W Jerozolimie te same święta były złączone ze świętem, jakie Żydzi obchodzili na Hebronie 25 lub 26 grudnia, ku czci patriarchy Jakuba, na miejsce którego chrześcijanie wstawili apostoła Jakuba, brata Pańskiego (wspomnienie 23 października). Później dołączono Opiekuna Jezusa i Jego przodka Dawida.

TROPARION o św. Józefie Oblubieńcu, ton 2.

Zwiastuj, Józefie, cuda przodkowi Boga, Dawidowi:* widziałeś Dziewicę rodzącą* z pasterzami wysławiałeś, * z Mędrcami oddawałeś pokłon, * od Anioła wieść przyjąłeś. * Proś Chrystusa Boga o zbawienie dusz naszych.

PROKIMEN, ton 8.

Ps 67,36 i 27.

Dziwny jest Bóg w świętych Swoich,* Bóg izraelski.

Stych: Na zebraniach błogosławcie Boga, wy ze źródeł izraelskich.

Apostoł: Ga 1,11-19.

ALLELUJA

Ps 131,1 i 11.

Pomnij, Panie, na Dawida i na wszystką jego cichość.

Stych: Zaprzysiągł Pan Dawidowi prawdę, a jej nie odmieni.

Ewangelia: Mt 2,13-23.

ŚPIEW NA KOMUNIĘ

Ps 148,1.

Chwalcie Pana z niebios,* chwalcie Go na wysokościach. I drugi:

Ps 32,1: Weselcie się sprawiedliwi w Panu,* prawym przystoi uwielbienie,* alleluja 3x.

27 Po-święto Bożego Narodzenia. Σ Św. apostoła, pierwszego męczennika i archidiakona STEFANA - Św. ojca naszego i wyznawcy TEODORA NAZNACZONEGO, brata Teofana Hymnografa.

            Św. Stefan (Stephanos), jeden z siedmiu diakonów wybranych dla odciążenia apostołów od prac materialnych rodzącej się wspólnoty chrześcijan, ok. roku 37 został ukamienowany przez Żydów jak podają Dzieje Apostolskie (6,8-7,1-60). Gdy Żydzi ukamienowali św. Stefana (Szczepana), Gamaliel, nauczyciel świętego męczennika, zachęcił pobożnych chrześcijan, żeby nocą wzięli ciało i pochowali w jego posiadłości, gdzie kilka lat później sam spoczął. W roku 415 kapłan imieniem Lucjan pracujący w pobliskiej świątyni poznał, dzięki interwencji bożej, miejsce pochówku św. Pierwszego Męczennika. Zawiadomił natychmiast biskupa Jerozolimy Jana. Ten wraz biskupem Sebasty Eusthonem i biskupem Jerycha Eleuteriuszem poszedł na wskazane miejsce. Rozkopano ziemię i znaleziono sarkofag, na którym widniało napisane po hebrajsku imię STEFAN. Po otwarciu wyjęli czcigodne relikwie i uroczyście przenieśli do Jerozolimy, gdzie złożyli w kościele zbudowanym przez Eudoksję, żonę Teodozego II (408-450). W 614 roku zniszczyli ten kościół Persowie, zaś w 1898 roku odbudowali dominikanie.

            Św. Teodor (patrz 11 października).

TROPARION o apostole, ton 4.

Stoczyłeś piękną walkę,* pierwszy męczenniku Chrystusa i apostole,* i napiętnowałeś bezbożność katów.* Kamienowany bowiem rękoma grzeszników,* otrzymałeś koronę z ręki Najwyższego i, wzywając Boga, wołałeś:* Nie poczytaj im tego grzechu.

TROPARION o wyznawcy, ton 8.

Przewodniku ortodoksji, nauczycielu pobożności i świętości,* pochodnio wszechświata, Bogiem natchniona ozdobo mnichów, mądry Teodorze,* swoimi naukami oświeciłeś cały świat, liro Ducha Świętego.* Proś Chrystusa Boga o zbawienie dusz naszych.

KONTAKION o apostole, ton 3.

Wczoraj przyszedł do nas w ciele Władca,* dzisiaj sługa odszedł z ciała:* wczoraj Król narodził się w ciele,* dzisiaj sługa zostaje ukamienowany z Jego powodu,* Pierwszy Męczennik, boski Stefan.

28 Po-święto Bożego Narodzenia. - ŚWIĘTYCH MĘCZENNIKÓW SPALONYCH W NIKOMEDII.

                W 19-tym roku panowania Dioklecjana (284-305) w połowie marca 303 roku rozwieszono wszędzie zarządzenia cesarskie nakazujące zburzyć świątynie, spalić księgi Pisma świętego, ogłaszające pozbawienie stanowisk wszystkich urzędników państwowych, jeśli są chrześcijanami. Wkrótce potem z namowy Maksymiana Galeriusza (305-310) i Dioklecjana (284-305) ogłoszono nowe dekrety nakazujące uwięzić pasterzy Kościoła wszystkich krain, gdziekolwiek by się znajdowali, a następnie przekonać ich wszelkimi środkami do złożenia ofiary bożkom. W Nikomedii został zburzony główny kościół, gdzie duszpasterzował św. Antym (wspomnienie 3 września), który za wyznanie Chrystusa został ścięty. Za nim poszła cała rzesza. Skrycie Maksymian kazał w tym samym czasie wzniecić pożar w cesarskim pałacu w Nikomedii, co zrzucono na karb chrześcijan. Nastąpiły masowe mordy dokonywane różnymi sposobami: ścinanie mieczem, palenie na stosach i w piecach, wpędzanie na barki i spychanie w głębiny morskie. Zginęło wówczas około 20 000 chrześcijan.

TROPARION, ton 2.

Atleci Pańscy, błogosławiona ziemia napojona krwią waszą* i święte miejsca, które przechowują wasze ciała.* W odważnym bowiem męskim trudzie zwyciężyliście wroga* i Chrystusa śmiało przepowiadaliście.* Proście Go, bo jest dobry, o zbawienie dusz naszych.

KONTAKION, ton 2.

Duchowo niewzruszonych w wierze świętych,* dwadzieścia tysięcy męczenników* podjęło cierpienie w ogniu,* śpiewając Narodzonemu z Dziewicy:* przyjmij nasze dla Ciebie cierpienia* jakby dary Królów perskich: złoto, mirrę i kadzidło, Boże Przedwieczny.