Sława Isusu Chrystu!
Wskutek zaistnienia pomyślnych okoliczności, możliwe stało się sprawowanie w cerkwi lubelskiej Boskiej Liturgii św. Jana Chryzostoma w dniu święta Wprowadzenia NMP do Świątyni (4 bm.). Dlatego też zapraszamy serdecznie na Liturgię o godz. 18.00.
Poniżej zamieszczamy krótką notkę o święcie oraz teksty zmienne w przekładzie śp. o. archimandryty Romana Piętki MIC (za witryną cyrylimetody.marianie.pl):
21 ♀ WPROWADZENIE DO ŚWIĄTYNI NAJŚW. PANI NASZEJ BOGURODZICY I ZAWSZE DZIEWICY MARYI.
Są święta, które polegają na wspominaniu zaistniałego faktu: Narodzenie Pana Jezusa, Zmartwychwstanie. A są święta, które mówią nam o jakimś wewnętrznym wydarzeniu, nawet gdy ich historyczne okoliczności są nie jasne. Takie jest dzisiejsze święto. Żeby historycznie w starożytnej Jerozolimie mógł zaistnieć fakt opisywany w tekstach liturgicznych dzisiejszego święta, jest omalże nie prawdopodobne; ale on nam mówi coś wiele ważniejszego niż wejście Matki Bożej do Świętego Świętych, które było zakazane nawet najwyższemu kapłanowi. Jest to dzień, kiedy Najświętsza Panna, doszedłszy do tej wczesnej dojrzałości, która uzdalnia dziecko przeżywać osobiście, osobiście chłonąć i dawać odpowiedź na tajemnicze dotknięcie łaski, kiedy, osiągnąwszy ten wiek, ona rzeczywiście weszła do Świętego świętych – nie do fizycznego Świętego Świętych świątyni, ale w głębię kontaktu z Bogiem, którą historycznie Świątynia wyobrażała. Kościół nas zachęca przede wszystkim do rozważania tajemnicy wewnętrznego przygotowania się Maryi do jej powołania bycia Matką Boga. To przygotowanie jest całkowitą przemianą samej siebie w „ofiarę niepokalaną”, w „naczynie najświętsze”, które ma w siebie przyjąć ciało Słowa wcielonego, w „świątynię żywą i tron Króla” wybrany, by być Jego Matką, w „arkę duchową mieszczącą w sobie Nieogarnionego”. Pokarm podawany ręką Anioła jest symbolem jej duchowego życia całkowicie karmionego wolą Boga.
Historycznie to święto jest pamiątką poświęcenia „nowego kościoła Najśw. Maryi Panny”, zbudowanego obok świątyni jerozolimskiej w roku 543. Na całym Wschodzie było już obchodzone w VII wieku. Papież Grzegorz XI wprowadził je w Avignon’ie pod koniec XIV wieku. Potem rozciągnał je na cały Kościół rzymski papież Sykstus V (1585-1590) w 1585 roku.
TROPARION, ton 4.
Dzisiaj początek spełniania się życzliwości bożej* i wstępna zapowiedź zbawienia ludzi:* w Świątyni Boga jawnie ukazuje się Dziewica* i wszystkim z uprzedzeniem zwiastuje Chrystusa.* I my również głośno zawołajmy:* Witaj, Spełnienie planu Stworzyciela.
Chwała Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, i teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.
KONTAKION, ton 4.
Najczystsza świątynia Zbawiciela,* najcenniejsza Jego komnata i Dziewica,* święta skarbnica Chwały Bożej,* dziś została wprowadzona do domu Pana i wnosi ze sobą łaskę Ducha Bożego.* Opiewają ją aniołowie boży:* ona jest namiotem niebieskim.
PROKIMEN, ton 3.
Łk 1, 46-47 i 48, pieśń Bogurodzicy.
Wielbi dusza moja Pana, * i rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Stych: Gdyż wejrzał na niskość służebnicy Swojej, oto bowiem odtąd błogosławioną zwać mnie będą wszystkie narody.
Apostoł: Flp 2, 5-11 albo Hbr 9, 1-7.
ALLELUJA
Ps 44, 11 i 13.
Słuchaj, córko, a patrz i nakłoń ucha Twego.
Stych: Obliczu Twemu kłaniać się będą wszyscy bogaci z ludu.
Ewangelia: Łk 10, 38-42; 11, 27-28.
ŚPIEW NA KOMUNIĘ
Ps 115,13.
Kielich zbawienia wezmę * i imienia Pańskiego wzywał będę, alleluja 3x.
W miejsce Prawdziwie godne aż do Zakończenia śpiewa się:
Refren: Aniołowie widząc wejście twoje, Najczystsza, wpadli w zadziwienie:* jakże to Dziewica weszła do Świętego Świętych?
Irmos: Ręka grzesznych niech nie dotyka
Żywego Przybytku Bożego.
Usta wiernych niemilknąco
śpiewając Bogurodzicy anielskie powitanie,
z radością niech wołają:
"Naprawdę wyższa jesteś ponad wszystko, najczystsza Dziewico!"
